«Φοροτέχνης» ή Φοροτεχνικός;

Αρκετές φορές έχουμε επισημάνει τον αναμφισβήτητο πλούτο της Ελληνικής Γλώσσας. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε, ότι ίσως να είναι η μοναδική στον κόσμο Γλώσσα, που έχει την ικανότητα να αποδώσει ελάχιστα διαφορετικού περιεχομένου έννοιες, με την δική τους μοναδική λέξη.
Παραδείγματος χάριν, φορολογήσιμος (= αυτός που μπορεί να φορολογηθεί), αλλά, φορολογητέος (= αυτός που πρέπει να φορολογηθεί) και περαιτέρω, φορολογικός (= αυτός που αναφέρεται στην φορολογία), ή φορολογούμενος (= αυτός που υποβάλλεται σε πληρωμή φόρου). Υπενθυμίζουμε  παλαιότερο Σημείωμα, όπου είχαμε διακρίνει την φράση «δηλούμενο και φορολογούμενο εισόδημα», από την φράση: «φορολογητέο εισόδημα». Στην μεν πρώτη, καθορίζεται το εισόδημα που εγγράφεται στην φορολογική δήλωση και σε κάθε περίπτωση (δύναται) να υποβληθεί σε πληρωμή φόρου, ενώ στην δεύτερη, έχει προσδιοριστεί (με κάποιο τρόπο) το εισόδημα που θα πρέπει να υποβληθεί σε πληρωμή φόρου.
Σε ό,τι αφορά τους όρους που αναφέρονται στον τίτλο του παρόντος σημειώματος, το λάθος έγινε, το πρώτον, όταν στο άρθρο 48 του ΚΦΕ συμπεριελήφθηκε με διαζευκτικό τρόπο, το επάγγελμα του Λογιστή με αυτό του «Φοροτέχνη». Ο νομοθέτης επιθυμεί να εντάξει και τις δύο αυτές ιδιότητες στα ελευθέρια επαγγέλματα (εισόδημα από Ζ’ πηγή), ωστόσο λανθασμένα χρησιμοποιεί τον όρο «φοροτέχνης», στην προσπάθειά του να αποδώσει το περιεχόμενο της έννοιας φοροτεχνικός.
Φοροτεχνικός, λοιπόν και όχι «φοροτέχνης». Η δεύτερη αυτή λέξη δεν υπάρχει στα λεξικά. Η εξήγηση είναι απλή. Η λέξη «τέχνη» (ουσιαστ.), δεν μπορεί να συνδεθεί με την λέξη «φόρος». Ενδεχόμενη σύνδεσή τους, δεν καταλήγει σε εννοιολογικό περιεχόμενο. Με την λέξη «τέχνη» υποδηλώνεται η επαγγελματική, κυρίως, ικανότητα στην εκτέλεση χειρωνακτικού έργου. Το επίθετο που προέρχεται από το ουσιαστικό αυτό είναι (ο, η) τεχνητός (δηλαδή, κάτι που γίνεται με την τέχνη, ή κάτι που δεν έγινε από την Φύση). Σε καμία περίπτωση δε, δεν θα μπορούσε να υπάρξει ο όρος: «φοροτεχνητός», διότι πρόκειται για βαρβαρισμό, ήτοι έννοια που «βιάζει» την Γλώσσα. Φοροτεχνική εργασία υπάρχει, δεν υπάρχει όμως «φοροτεχνητή».
Κατά συνέπεια, «τεχνικός» (επίθ.) είναι αυτός που εξασκεί την τέχνη, αυτός που είναι ειδικός σε κάποια τέχνη. Φοροτεχνικός δε, είναι ο επαγγελματίας που ειδικεύεται σε φορολογικά θέματα, αλλά είναι και ο αρμόδιος υπάλληλος για την βεβαίωση των φόρων, την παραλαβή και τον έλεγχο των δηλώσεων κ.λπ. Δεν είναι τυχαίο, που ο Ν 2515/1997, για την άσκηση του επαγγέλματος του Λογιστή Φοροτεχνικού, αλλά και το ΠΔ 340/1998 (που εκδόθηκε με την εξουσιοδότησή του), χρησιμοποιούν τον σωστό όρο. Περαιτέρω, ο φοροτεχνικός, μπορεί να είναι Λογιστής ή Ελεγκτής. Λογιστής είναι ο επαγγελματίας ή ο υπάλληλος που εκτελεί λογιστική εργασία σε οικονομικό οργανισμό ή επιχείρηση, ενώ ελεγκτής είναι το πρόσωπο που έχει ως έργο την άσκηση οποιουδήποτε ελέγχου επί πράξεων ή ενεργειών. Παρεμπιπτόντως σημειώνουμε ότι ο όρος «ορκωτός» είναι κάτι διαφορετικό. Σε κάθε περίπτωση μπορεί να έχουμε ορκωτή διαδικασία. Αυτός είναι ο λόγος που η λέξη αυτή προηγείται της ιδιότητας που έχει το πρόσωπο (Ορκωτός Λογιστής, Ορκωτός Ελεγκτής , Ορκωτό δικαστήριο κ.λπ.). Δεν θα είχε νόημα η φράση: «Λογιστής Ορκωτός».
 Έχουμε την πληροφορία ότι στο προσχέδιο του Πολυνομοσχεδίου που ετοιμάζει το Υπουργείο Οικονομικών, επιχειρείται να νομοθετηθεί η επέκταση χορήγησης του Φορολογικού Πιστοποιητικού (εκτός από τους νόμιμους ελεγκτές που είναι εγγεγραμμένοι στο Μητρώο του Ν. 3693/2008) και από «Φοροτέχνες Ελεγκτές Ειδικών Προσόντων» (νέα ονομασία). ʼρα, προφανώς θέλουμε φοροτεχνικούς ειδικών προσόντων που θα αναλάβουν ελεγκτικό έργο. Κατά την γνώμη μας, δεν θέλουμε ελεγκτές ειδικών προσόντων (αόριστο) που να αναλάβουν φοροτεχνικό έργο!
Για την ουσία του θέματος, θα επανέλθουμε όταν οριστικοποιηθεί η σχετική διάταξη. Ας φροντίσουμε, προς το παρόν, να δοθεί η σωστή ονομασία στην νέα αυτή κατηγορία λειτουργών.
Πρότασή μας είναι: «Ελεγκτές Φοροτεχνικοί Ειδικών Προσόντων» (ΕΦΕΠ).
Νίκος Σγουρινάκης
n_sgourinakis@hotmail.com